Ο Πόε στη Ζάκυνθο: Η έρευνα

Χεχε, τελικά τίποτα δεν αξίζει όσο ένα καλό μυστήριο! Και δεν μιλάω για τα μεγάλα μυστήρια που δεν υπάρχει ελπίδα να τα λύσουμε, π.χ. από που ερχόμαστε, που πάμε και γιατί δεν έχει ξενάγηση η διαδρομή...
Ούτε για τ' άλλα, τα μακάβρια: ποιος σκότωσε τον/την τάδε.
Ή τα πικάντικα: ποιανού παιδί είναι ο δείνα και με ποιόν τάχε η μάνα του.
Ή τα της απληστίας: που είναι ο θησαυρός των Εβραίων της κατοχής.

Εμένα μου αρκούν μικρά φιλολογικά μυστήρια, όπως π.χ. αυτό: Γιατί έγραψε ο Πόε για το Τζάντε ερώτημα που έθεσα στο προηγούμενο ποστ. Σαν έλληνας το βρίσκω σημείο διασύνδεσης με τον μεγάλο αμερικάνο συγγραφέα και μια απάντηση την θεωρώ εφικτή αλλά όχι εύκολη. Τελικά για άλλη μια φορά είναι το ταξίδι που μετράει κι όχι η Ιθάκη.

Καταρχήν να πούμε ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά του ίδιου ή του καιρού του στο συγκεκριμένο ποίημα. Οτιδήποτε έχει γραφτεί είναι μετά το θάνατό του.

Ας πάμε όμως δυό βήματα πίσω: Η Αλεπού βρήκε το πρώτο στοιχείο εδώ. Το κείμενο μας δίνει δυό πληροφορίες: ότι το ποίημα αναφέρεται σε ένα άδοξο νεανικό ειδύλιο με την Elmira Royster κι ότι σχετίζεται με ένα παλαιότερο ποίημα μέσω της αναφοράς στο Τζάντε, με το Αλ Αράαφ. Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα:

And thy most lovely purple perfume, Zanthe!

Isola d'oro!-- Fior di Levante! ("Al Aaraaf)

____________________________________

O hyacinthine isle! O purple Zante!

"Isola d'oro! Fior di Levante!" ("To Zante")

Το επόμενο που βρήκα είναι από δω και μας λέει ότι τον ιταλικό στίχο τον βρήκε ο Πόε σε ένα βιβλίο του Σατωβριάνδου, τον οποίο δεν εκτιμούσε σαν μυθιστοριογράφο αλλά θαύμαζε σαν ταξιδιωτικό συγγραφέα.
Ο Σατωβριάνδος στο Itineraire de Paris a Jerusalem πέρασε κι από το Τζάντε όπως μπορείτε να δείτε σ' αυτό το διάγραμμα το ταξιδιού του.
Κάπου εκεί η έρευνά μου έπιασε πάτο γιατί δεν μπόρεσα σ' όλες τις άλλες ιντερνετικές αναφορές να βρω κάτι πιο διαφωτιστικό. Ωσπου έπεσα εδώ όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ο έλληνας yanni ισχυρίζεται ότι έχει λύσει το μυστήριο του ποιήματος: αφορά ένα άγνωστο και συγκαλυμμένο ταξίδι του νεαρού Πόε στην Ελλάδα, με αντικείμενο την βοήθεια της Ελληνικής Επανάστασης που όμως τέλειωνε τότε!!! Παραθέτει ορισμένες σκέψεις και παρατηρήσεις που έχουν ενδιαφέρον αλλά τα ισχυρά στοιχεία λείπουν παντελώς.

Βρήκα πάντως αυτήν την υπόθεση πολυ γλαφυρή και άξια να την κάνει κάποιος μυθιστόρημα.


Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, συνειδητοποιώ ότι την μέρα που θα δημοσιευτεί το ποστ συμπίπτει με την επέτειο του θανάτου του Πόε (7/10/1849), πράγμα που δεν είχα στο νου καθόλου, καθως τα πάω πολύ άσχημα με ημερομηνίες κι επετείους.


Κι επειδή είναι επέτειος, αξίζει να αναφερθεί κι η ιστορία που λαμβάνει χώρα από το 1949 (χρονιά που συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το θάνατό του) στον τάφο του στην Βαλτιμόρη.

Ξημερώματα της 19/1 , επετείου του γενεθλίου του, ένας άγνωστος με μαύρο παλτό, φουλάρι και καπέλλο, πολύ νωρίς το πρωί, σχεδόν νύχτα, πηγαίνει στον τάφο του ποιητή κι ακουμπά ένα μισογεμάτο μπουκάλι κονιάκ και τρία κόκκινα τριαντάφυλλα. Στέκεται λίγο σιωπηλός κι ύστερα χάνεται.Κι αυτό συνεχίζεται ως τις μέρες μας.
Ο άγνωστος έχει πάρει το παρατσούκλι "The Poe Toaster" από το toast (:πρόποση) στο οποίο παραπέμπει το μπουκάλι του.
Προσωπικά νομίζω ότι πρόκειται για διαφημιστικό κόλπο των δημοτικών αρχών της Βαλτιμόρης αλλά βρίσκω γοητευτικό αυτό το λίγο αφελές μυστήριο.

Τελικά δεν λύσαμε κανένα μυστήριο (αν υπάρχει) αλλά είπαμε: το ταξίδι...