Επιφοίτηση

Οταν σκέφτομαι το κοντινό παρελθόν, (αρχές του 20oυ, μεσοπόλεμο, κατοχή, εμφύλιο, μέχρι τη μεταπολιτευση) αντιλαμβάνομαι ότι στο μυαλό μου τριγυρίζει μια εντύπωση του τύπου: χειρότερα χρόνια, καλύτεροι άνθρωποι.

Και λέω για το κοντινό παρελθόν, γιατί γι αυτό έχουμε περισσότερες πληροφορίες, εικόνες, φιλμ, ζωντανά κειμήλια κτλ

Καθώς περνούσα μπρος από την τηλεόραση πριν λίγο και με την άκρη του ματιού μου αντιλήφθηκα το γνωστό σκηνικό "Ουρλιαχτά στα παράθυρα", ένοιωσα ένα αίσθημα αηδίας για το σήμερα, για το ποιοί και τι είμαστε.

Γιατί "αυτοί" τελικά δεν είναι παρά "εμείς".

Και σαν μια λάμψη φλας, συνειδητοποίησα ότι μάλλον τα παλιά μου φαίνονται καλύτερα γιατί δεν τα έχω προσλάβει μέσα από την εξαντλητική "πληροφόρηση" ενός τέτοιου μέσου.

Δυστυχώς αυτή η σκέψη μου μάδησε το παρελθόν και δεν μπορώ πια να ελπίζω σε καλύτερες περασμένες μέρες...