Μμημόσυνο

Αυτά που δεν προλάβαμε πατέρα

να πούμε όσο ζούσες θα τιμήσω.

Λόγια απλά, λησμονημένα.

Πολύτιμα σαν μόνα μείναν πίσω.

Πως θα σε σβήσει μια σκιά που βρήκαν

στον πνεύμονα κι αλλού δε σου 'χα πει,

Κι από τα λόγια που φωνή δε βρήκαν

πονάει τούτο πιο πολύ:

Πως είμαι γυιός σου και σ' αγάπησα πατέρα

Και να στο πω δε θα 'ρθει πια στιγμή.

Στις 20/4/1993,το πρωί, ο πατέρας μου (με λίγο δέρμα και κόκκαλα πια για σώμα) υπέκυψε στην επάρατο.