Διαφημίσεις

Google
 

Από τη νέα Διεύθυνση

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Σάββατο, Ιουλίου 08, 2006

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια

...για ακρογιαλιές και αστέρια και λοιπά συμπαραμαρτούντα.


Η μισή μπλογκόσφαιρα είναι σε ρυθμό διακοπών κι άλλη μισή περιμένει να τελειώσει το Μουντιάλ για να σμίξει την πρώτη.
Η τρίτη μισή, η μισερή, η μισημένη, η μη-σώσει-και-πάει-διακοπές, δουλεύει στα κάτεργα. (Παρεπιπτόντως ξέρετε ότι τα κάτεργα ήταν καράβια κι ότι κατεργαρέοι ήταν αυτοί που εκτίαν την ποινή τους εκεί τραβώντας κουπί;)
Από γεννησιμιού μου ανήκα σ' αυτήν την άλλη μπλογκόσφαιρα , την πριν μπλόγκιν, το τρίτο μισό, που ποτέ δεν έχει σωστό τάϊμιν, που πάντα πληρώνει το τίμημα των διακοπών με ιδρώτα up front, που δουλεύει εις διπλούν τις μέρες της άδειας πριν την άδεια.

Άδεια τα μάτια να κοιτούν τον εσμό των αναχωρησάντων και αναχωρούντων...

Και δεν φτάνει αυτό: όλοι να κουνάνε μαντήλια από το πλοίο κι εγώ δεν λέω ούτε ένα αντίο (σε σχόλιο) γιατί δεν περισσεύει μια στιγμή. Για τέτοιο χάλι μιλάμε.

Αυτός είναι ο πρώτος λόγος που μου τη 'σπάνε' οι διακοπές.

Ο δεύτερος είναι το γεγονός ότι υπάρχουν. Για σκεφτείτε το. Είναι η υπογράμμιση ότι τον υπόλοιπο χρόνο δεν υπάρχουμε εμείς. Γιατί να πρέπει να πάρω αεροπλάνο για να δω ένα μεσαιωνικό χωριό, πλοίο για να χαϊδέψω λίγη άμμο, Λαντ Ροβερ για να κόψω φύλλο πράσινο; Το ότι με τόση προθυμία αναχωρούμε σημαίνει ότι δεν κατοικούμε εκεί που πρέπει, εκεί που οφείλουμε.

Ο τρίτος λόγος.. ε, αυτός είναι δικός μου. Δεν θα σας τον πω, έτσι να σκάτε. Που δεν σκάτε. Εγώ σκάω, που δεν το έσκασα ακόμα...