Στοχασμός των τελευταίων ανθρώπων

Όπου ηχούσαν Ωσαννα,
γέρνουν γκρεμισμένοι βουβοί λίθοι
Κάποια σκιάχτρα, κάποια ονείρατα,
θεοί λέγονταν, τους πήρε η λήθη.
Φύγατε κι εσείς αγύριστα,
χρυσοπλάστες της Ιδέας, ω Μύθοι!
Τυφλοί νόμοι στ' άδεια Απέραντα
σπρώχνουν πύρινων αβύσσων πλήθη.
Όμως όμοια ο χρυσομάλλης νεκρός Φοίβος,
όμοια κι ο ήλιος που ζη τώρα ο αβυσσόκοσμος.
Κανείς, θεός ή νόμος, εδώ κάτου
δε μας λύτρωσε και δε θα μας λυτρώση
μήτε από τα νύχια του έρωτα,
μήτε από τα δόντια του θανάτου.

Του Κωστή Παλαμά, από την Ασάλευτη Ζωή